Çocuklar & Doğa
Ulvi Taşkın yazdı...
23 Ocak 2024 - 13:24
Çocukların doğayla erken teması, büyüyen herhangi bir çocukta çevreci değerlerin ve davranışların gelişmesinde önemli bir rol oynar.
Doğada geçirilen zaman, boş zamanı doldurmak ya da "ilgileri" gerçekleştirmek amacıyla yapılmaz; çok daha fazlasını temsil ediyor: çocuk sağlığına yapılan önemli bir yatırım. Çocukların doğal dünyadan ve çevrelerindeki çevreden koptuklarına dair kanıtlar artıyor. Çeşitli araştırmaların sonuçları, çocukların doğayla doğrudan temas kurmadan sağlıklarını ve refahlarını iyileştirme ve uzun vadede çevreye karşı sorumlu davranışlar geliştirme fırsatını kaçırdıklarını göstermektedir. Çevresel krizin en büyük nedenlerinden biri, pek çok insanın ve özellikle de çocukların yaşadığı doğaya kişisel yabancılaşma durumudur.
Sanal dünyayla temas nasıl sınırlanır?
Teknolojiye (televizyon, bilgisayarlar, telefonlar) ve zaman kazanmak için yarışan ders dışı etkinliklere doymuş, giderek kentleşen bir dünyada, daha az sayıda çocuk doğada oyun oynama fırsatına sahip oluyor. Doğa eksikliği bozukluğu, çocuklarla doğa arasındaki bu belirgin ayrılığın insanlar üzerindeki zararlı etkilerini tanımlıyor. Günümüzde çevreye yönelik küresel tehditlerin farkındalar ancak fiziksel temasları ve doğaya yakınlıkları önemli ölçüde azalıyor.
Bir dizi uluslararası araştırma, giderek daha az sayıda çocuğun doğayla doğrudan temas kurduğunu ve çoğunun dışarıda olduğundan daha çok iç mekanda oynadığını gösteriyor. Araştırmalar, birçok gencin "sanal dünyaya yapışık" kaldığını ve doğadan uzaklaştığını, bu nedenle biyolojik çeşitlilik konusunda bilgi sahibi olmadıklarını ve bunun önemi konusunda farkındalık sahibi olmadıklarını gösteriyor.
Çocukların doğayla bağlantısının faydaları .Pek çok çalışma , doğadaki doğrudan deneyimler ile çocukların zihinsel, duygusal ve fiziksel sağlığı ve refahı arasındaki olumlu bağlantıları göstermektedir . Araştırmalar doğaya düzenli doğrudan erişimin aşağıdakilere yol açtığını gösteriyor:
Benlik saygısını ve strese ve sıkıntılara karşı dayanıklılığı arttırmak
Konsantrasyon, öğrenme, yaratıcılık, bilişsel gelişim, işbirliği, esneklik ve kişisel farkındalığın geliştirilmesi çocuklukta obezitenin önlenmesi.
Sorumlu davranışı telkin etmenin bir yolu
Araştırmalar ayrıca doğada kazanılan olumlu deneyimler sayesinde çocuklarda doğa sevgisinin gelişeceğini ve bunun çevreye karşı sorumlu davranışlar geliştirmenin temelini oluşturacağını gösteriyor. Doğal dünyayı koruma konusunda kararlılık gösteren yetişkinler üzerinde yapılan araştırmalar, çocukların doğayla ilgili deneyimlerinin çevreye ilişkin yaşam tutumlarını, bilgilerini veya davranışlarını belirlemede temel bir rol oynadığını göstermektedir.
Çocukların doğayı tamamen teorik olarak bilmelerini talep etmeden önce, onların biyofililerini , Dünya sevgilerini geliştirmelerine izin vermeliyiz . Ancak o zaman onun koruyucusu olabilecekler.
Empati ve doğa sevgisi çocukların doğal dünyayla düzenli temasından kaynaklanır. Yerel, tanıdık ortamlarda uygulamalı, resmi olmayan, kendi kendine başlatılan keşif ve keşifler genellikle çocukların ilgisini çekmenin ve onlara ilham vermenin ve doğanın ihtişamına hayranlık ve saygı duygusunu geliştirmenin en iyi yolu olarak tanımlanır. Doğayla olan bu doğrudan temaslar, ömür boyu sürecek değerleri geliştirmenin en emin yoludur.
Keşif yoluyla bilgi sevgisi oluşturmak
Şuna inanıyoruz: "Sevgi olmadan bilgi kalmayacaktır. Ama eğer sevgi önce gelirse, mutlaka bilgi de gelecektir. Küçük çocuklara yönelik çoğu çevre eğitimi programının sorunu, çocukların yeryüzüyle sevgi ve bağlılık ilişkisi geliştirmeden önce bilgi ve sorumluluk aşılamaya çalışmalarıdır. Çocukların doğadaki duygusal ve duyuşsal değerleri, soyut, mantıksal ve akılcı bakış açılarından daha erken gelişir.Onlardan onu kurtarmalarını istemeden önce, çocukların biyofililerini, Dünya'ya olan sevgilerini geliştirmelerine izin vermeliyiz . Çocuklar için kitaplar ve dersler yerine doğanın kendisi en iyi öğretmendir. Küçük çocuklar tanıdık ve rahat olan şeylere duygusal bağlar geliştirme eğilimindedir. Çocukların doğayla bağları ne kadar yakın olursa çevreye duyarlı ve aktif çocuklar olma olasılıkları da o kadar artar.
Çevre eğitiminin sorunu , ona bir çocuğun bakış açısından değil, bir yetişkinin bakış açısıyla yaklaşılmasıdır. Çocukların doğal dünyaya olan merakı ve benzersiz bilme biçimi, didaktik bir yaklaşım değil, keşfederek ve keşfederek öğrenmeyi gerektirir. Çoğu çevre eğitiminin temel sorunlarından biri erken soyutlama ve çocukların eğitiminin fazla soyut olmasıdır.
Çocuklara soyut bir kavramı (çevre kirliliği, yağmur ormanlarının tahribatı, asit yağmuru, ozon delikleri ve balina avcılığı gibi) çok erken öğretmeye çalışırsak , onları karıştırma ve yanlış anlama riskiyle karşı karşıya kalırız. Çocuklardan bilişsel yeteneklerinin, anlayışlarının ve kontrollerinin ötesinde sorunlarla uğraşmalarını istediğimizde kaygılı, depresif hale gelebilirler ve bunun sonucunda sorun fobisi geliştirebilirler. Çevre sorunları durumunda biyofobi gelişebilir - doğal dünya korkusu ve çevre sorunları (dışarıda olma korkusu).
Empati kurmak
Çocukların doğal dünyayla ilgili empatisini geliştirmek , 4-7 yaş arası çocuklar için birincil hedef olmalıdır. Çocukların erken çocukluk dönemindeki deneyimleri, çocuğun kendisini doğanın bir parçası olarak anlamasını desteklemelidir. Erken çocukluk dönemindeki deneyimler, çocukların yaşamları boyunca yanlarında taşıyacakları değerleri, tutumları ve dünyaya yönelimlerini oluşturur.Doğadaki düzenli olumlu etkileşimler çocukların çevreye saygı ve özen geliştirmelerine yardımcı olur. Sadece doğada düzenli deneyimler değil, aynı zamanda eğlenceyi, rahatlığı ve doğaya saygıyı örnek alan yetişkinleri (hem ebeveynleri hem de öğretmenleri) izlemek de önemlidir.Doğayla düzenli temasın yanı sıra erken çocukluk döneminde empatiyi geliştirmenin en iyi yollarından biri çocukların hayvanlarla ilişkilerini geliştirmektir. Küçük çocuklar hayvanlara ve özellikle de bebeklere doğal olarak bağlı olduklarını ve onlara ilgi duyduklarını hissederler. Canlılara karşı şefkatli bir tutum ve sorumluluk duygusu geliştiren çocuklar için hayvanlar sonsuz bir merak kaynağıdır.
Çocuklar hayvanlarla içgüdüsel ve doğal bir şekilde etkileşime girer , onlarla konuşur ve duygusal olarak onlara yatırım yapar. Çocuklar ve hayvanlar hakkında az bilinen bir gerçek, 6 yaşın altındaki çocukların rüyaları üzerine yapılan araştırmaların, rüyalarının %80'inin hayvanlarla ilgili olduğunu ortaya çıkarmasıdır. Hayvanların çocuklar için sembolik önemine ek olarak, çocukların okul öncesi kitaplarında dil öğrenimi ve sayma için kullanılan karakterlerin %90'ından fazlasını hayvanlar oluşturuyor.
Doğada geçirilen zaman, boş zamanı doldurmak ya da "ilgileri" gerçekleştirmek amacıyla yapılmaz; çok daha fazlasını temsil ediyor: çocuk sağlığına yapılan önemli bir yatırım. Çocukların doğal dünyadan ve çevrelerindeki çevreden koptuklarına dair kanıtlar artıyor. Çeşitli araştırmaların sonuçları, çocukların doğayla doğrudan temas kurmadan sağlıklarını ve refahlarını iyileştirme ve uzun vadede çevreye karşı sorumlu davranışlar geliştirme fırsatını kaçırdıklarını göstermektedir. Çevresel krizin en büyük nedenlerinden biri, pek çok insanın ve özellikle de çocukların yaşadığı doğaya kişisel yabancılaşma durumudur.
Sanal dünyayla temas nasıl sınırlanır?
Teknolojiye (televizyon, bilgisayarlar, telefonlar) ve zaman kazanmak için yarışan ders dışı etkinliklere doymuş, giderek kentleşen bir dünyada, daha az sayıda çocuk doğada oyun oynama fırsatına sahip oluyor. Doğa eksikliği bozukluğu, çocuklarla doğa arasındaki bu belirgin ayrılığın insanlar üzerindeki zararlı etkilerini tanımlıyor. Günümüzde çevreye yönelik küresel tehditlerin farkındalar ancak fiziksel temasları ve doğaya yakınlıkları önemli ölçüde azalıyor.
Bir dizi uluslararası araştırma, giderek daha az sayıda çocuğun doğayla doğrudan temas kurduğunu ve çoğunun dışarıda olduğundan daha çok iç mekanda oynadığını gösteriyor. Araştırmalar, birçok gencin "sanal dünyaya yapışık" kaldığını ve doğadan uzaklaştığını, bu nedenle biyolojik çeşitlilik konusunda bilgi sahibi olmadıklarını ve bunun önemi konusunda farkındalık sahibi olmadıklarını gösteriyor.
Çocukların doğayla bağlantısının faydaları .Pek çok çalışma , doğadaki doğrudan deneyimler ile çocukların zihinsel, duygusal ve fiziksel sağlığı ve refahı arasındaki olumlu bağlantıları göstermektedir . Araştırmalar doğaya düzenli doğrudan erişimin aşağıdakilere yol açtığını gösteriyor:
Benlik saygısını ve strese ve sıkıntılara karşı dayanıklılığı arttırmak
Konsantrasyon, öğrenme, yaratıcılık, bilişsel gelişim, işbirliği, esneklik ve kişisel farkındalığın geliştirilmesi çocuklukta obezitenin önlenmesi.
Sorumlu davranışı telkin etmenin bir yolu
Araştırmalar ayrıca doğada kazanılan olumlu deneyimler sayesinde çocuklarda doğa sevgisinin gelişeceğini ve bunun çevreye karşı sorumlu davranışlar geliştirmenin temelini oluşturacağını gösteriyor. Doğal dünyayı koruma konusunda kararlılık gösteren yetişkinler üzerinde yapılan araştırmalar, çocukların doğayla ilgili deneyimlerinin çevreye ilişkin yaşam tutumlarını, bilgilerini veya davranışlarını belirlemede temel bir rol oynadığını göstermektedir.
Çocukların doğayı tamamen teorik olarak bilmelerini talep etmeden önce, onların biyofililerini , Dünya sevgilerini geliştirmelerine izin vermeliyiz . Ancak o zaman onun koruyucusu olabilecekler.
Empati ve doğa sevgisi çocukların doğal dünyayla düzenli temasından kaynaklanır. Yerel, tanıdık ortamlarda uygulamalı, resmi olmayan, kendi kendine başlatılan keşif ve keşifler genellikle çocukların ilgisini çekmenin ve onlara ilham vermenin ve doğanın ihtişamına hayranlık ve saygı duygusunu geliştirmenin en iyi yolu olarak tanımlanır. Doğayla olan bu doğrudan temaslar, ömür boyu sürecek değerleri geliştirmenin en emin yoludur.
Keşif yoluyla bilgi sevgisi oluşturmak
Şuna inanıyoruz: "Sevgi olmadan bilgi kalmayacaktır. Ama eğer sevgi önce gelirse, mutlaka bilgi de gelecektir. Küçük çocuklara yönelik çoğu çevre eğitimi programının sorunu, çocukların yeryüzüyle sevgi ve bağlılık ilişkisi geliştirmeden önce bilgi ve sorumluluk aşılamaya çalışmalarıdır. Çocukların doğadaki duygusal ve duyuşsal değerleri, soyut, mantıksal ve akılcı bakış açılarından daha erken gelişir.Onlardan onu kurtarmalarını istemeden önce, çocukların biyofililerini, Dünya'ya olan sevgilerini geliştirmelerine izin vermeliyiz . Çocuklar için kitaplar ve dersler yerine doğanın kendisi en iyi öğretmendir. Küçük çocuklar tanıdık ve rahat olan şeylere duygusal bağlar geliştirme eğilimindedir. Çocukların doğayla bağları ne kadar yakın olursa çevreye duyarlı ve aktif çocuklar olma olasılıkları da o kadar artar.
Çevre eğitiminin sorunu , ona bir çocuğun bakış açısından değil, bir yetişkinin bakış açısıyla yaklaşılmasıdır. Çocukların doğal dünyaya olan merakı ve benzersiz bilme biçimi, didaktik bir yaklaşım değil, keşfederek ve keşfederek öğrenmeyi gerektirir. Çoğu çevre eğitiminin temel sorunlarından biri erken soyutlama ve çocukların eğitiminin fazla soyut olmasıdır.
Çocuklara soyut bir kavramı (çevre kirliliği, yağmur ormanlarının tahribatı, asit yağmuru, ozon delikleri ve balina avcılığı gibi) çok erken öğretmeye çalışırsak , onları karıştırma ve yanlış anlama riskiyle karşı karşıya kalırız. Çocuklardan bilişsel yeteneklerinin, anlayışlarının ve kontrollerinin ötesinde sorunlarla uğraşmalarını istediğimizde kaygılı, depresif hale gelebilirler ve bunun sonucunda sorun fobisi geliştirebilirler. Çevre sorunları durumunda biyofobi gelişebilir - doğal dünya korkusu ve çevre sorunları (dışarıda olma korkusu).
Empati kurmak
Çocukların doğal dünyayla ilgili empatisini geliştirmek , 4-7 yaş arası çocuklar için birincil hedef olmalıdır. Çocukların erken çocukluk dönemindeki deneyimleri, çocuğun kendisini doğanın bir parçası olarak anlamasını desteklemelidir. Erken çocukluk dönemindeki deneyimler, çocukların yaşamları boyunca yanlarında taşıyacakları değerleri, tutumları ve dünyaya yönelimlerini oluşturur.Doğadaki düzenli olumlu etkileşimler çocukların çevreye saygı ve özen geliştirmelerine yardımcı olur. Sadece doğada düzenli deneyimler değil, aynı zamanda eğlenceyi, rahatlığı ve doğaya saygıyı örnek alan yetişkinleri (hem ebeveynleri hem de öğretmenleri) izlemek de önemlidir.Doğayla düzenli temasın yanı sıra erken çocukluk döneminde empatiyi geliştirmenin en iyi yollarından biri çocukların hayvanlarla ilişkilerini geliştirmektir. Küçük çocuklar hayvanlara ve özellikle de bebeklere doğal olarak bağlı olduklarını ve onlara ilgi duyduklarını hissederler. Canlılara karşı şefkatli bir tutum ve sorumluluk duygusu geliştiren çocuklar için hayvanlar sonsuz bir merak kaynağıdır.
Çocuklar hayvanlarla içgüdüsel ve doğal bir şekilde etkileşime girer , onlarla konuşur ve duygusal olarak onlara yatırım yapar. Çocuklar ve hayvanlar hakkında az bilinen bir gerçek, 6 yaşın altındaki çocukların rüyaları üzerine yapılan araştırmaların, rüyalarının %80'inin hayvanlarla ilgili olduğunu ortaya çıkarmasıdır. Hayvanların çocuklar için sembolik önemine ek olarak, çocukların okul öncesi kitaplarında dil öğrenimi ve sayma için kullanılan karakterlerin %90'ından fazlasını hayvanlar oluşturuyor.
10:03
YORUMLAR